Psalms 88

(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

Chante sa a se yon sòm pitit Kore yo. Pou chèf sanba yo. Fè yo chante ansanm tankou timoun lekòl. Se chante Eman, moun lavil Ezra.

lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

Seyè, Bondye, se ou menm ki delivrans mwen! Lajounen kou lannwit m'ap rele nan pye ou!

Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

Se pou lapriyè m' rive nan zòrèy ou. Koute byen sa m'ap mande ou.

jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

Anpil malè tonbe sou mwen, mwen pa kapab ankò. Mwen prèt pou mouri.

kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

Mwen tankou moun ki sou dènye souf li, tankou moun ki pa gen fòs ankò.

Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

Mwen tonbe atè tankou yon moun mouri, tankou yon moun yo touye ki kouche nan simityè. Wi, tankou yon moun ou bliye nèt, tankou yon moun ou pa ka fè anyen ankò pou li.

tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

Ou voye m' jete nan yon gwo twou byen fon, kote ki fè nwa anpil, nan yon twou san fon.

Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

Mwen santi ou ankòlè anpil sou mwen. Se kraze w'ap kraze m' anba men ou.

mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

Ou fè tout zanmi m' yo lage m'. Yo yonn pa ka santi m' bò kote yo! Mwen fèmen yon kote mwen pa ka soti.

Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

Je m' ap boule m' tèlman m'ap soufri. Seyè, se chak jou m'ap rele ou, m'ap louvri de bra m' ba ou!

Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

Eske se pou moun mouri ou fè mirak? Eske mò ka leve pou fè lwanj ou?

Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

Eske moun ki anba tè ka fè konnen jan ou renmen nou? Eske moun ki nan twou san fon an ka fè konnen jan ou toujou kenbe pawòl ou?

Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

Eske moun ki nan fènwa a ka wè mèvèy ou yo? Eske moun ki nan peyi kote yo bliye tout bagay la ka wè jan ou bon!

Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

Seyè, m'ap rele ou vin ede mwen. Se chak maten m'ap lapriyè nan pye ou.

Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

Seyè, poukisa ou voye m' jete lwen ou konsa? Poukisa ou kache figi ou pou mwen?

din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

Depi mwen jenn gason se soufri m'ap soufri, m'ap pase ra lanmò. Ou sitèlman pini mwen, mwen pa konn sa pou m' fè ankò.

som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

Nan kòlè ou, ou fè m' pase kont tray mwen. Se fini ou fini avè m' tèlman ou pini m'.

Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.

Tout lajounen ou sènen m' tankou dlo inondasyon, ou fèmen m' toupatou. Ou te fè tout kanmarad mwen yo ak zanmi m' yo vire do ban mwen. Moun mwen te konn rakonte ti koze m' yo disparèt.