Psalms 88

(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.