Psalms 88

(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.