Psalms 49

(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

både høj og lav, både rig og fattig!

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

- Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

og aldrig få Graven at se;

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. - Sela.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Men Gud udløser min Sjæl af Dødsrigets Hånd, thi han tager mig til sig. - Sela.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.