Job 16

A odpovídaje Job, řekl:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Slyšel jsem již podobných věcí mnoho; všickni vy nepříjemní jste těšitelé.

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Bude-liž kdy konec slovům povětrným? Aneb co tě popouzí, že tak mluvíš?

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Zdaliž bych já tak mluviti mohl, jako vy, kdybyste byli na místě mém? Shromažďoval-li bych proti vám slova, aneb potřásal na vás hlavou svou?

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Nýbrž posiloval bych vás ústy svými, a otvírání rtů mých krotilo by bolest.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Buď že mluvím, neumenšuje se bolesti mé, buď že tak nechám, neodchází ode mne.

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Ale ustavičně zemdlívá mne; nebo jsi mne, ó Bože, zbavil všeho shromáždění mého.

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

A vrásky jsi mi zdělal; což mám za svědka, ano patrná na mně hubenost má na tváři mé to osvědčuje.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Prchlivost jeho zachvátila mne, a vzal mne v nenávist, škřipě na mne zuby svými; jako nepřítel můj zaostřil oči své na mne.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Rozedřeli na mne ústa svá, potupně mne poličkujíce, proti mně se shromáždivše.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

Vydal mne Bůh silný nešlechetníku, a v ruce bezbožných uvedl mne.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Pokoje jsem užíval, však potřel mne, a uchopiv mne za šíji mou, roztříštil mne, a vystavil mne sobě za cíl.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Obklíčili mne střelci jeho, rozťal ledví má beze vší lítosti, a vylil na zem žluč mou.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Ranil mne ranou na ránu, outok učinil na mne jako silný.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Žíni jsem ušil na zjízvenou kůži svou, a zohavil jsem v prachu sílu svou.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Tvář má oduřavěla od pláče, a na víčkách mých stín smrti jest.

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

Ne pro nějaké bezpraví v rukou mých; nebo i modlitba má čistá jest.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

Ó země, nepřikrývej krve mé, a nechť nemá místa volání mé.

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

Aj, nyní jestiť i v nebesích svědek můj, svědek můj, pravím, jest na výsostech.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Ó mudráci moji, přátelé moji, k Bohuť slzí oko mé.

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı’ya yaş döküyor;

Ó by lze bylo muži v hádku s ním se vydati, jako synu člověka s přítelem svým.

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

Nebo léta mně odečtená přicházejí, a cestou, kterouž se zase nenavrátím, již se beru.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.