Psalms 139

Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.

Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.

Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.

Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.

Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.

Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.

Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.

Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?

Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi.

Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.

Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:

Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,

I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.

I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.

Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.

Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.

Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.

Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.

Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.

Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.

Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.

Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.

Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové,v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.

Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!

Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.

Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,

Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;

Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.

Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.

Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?

Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?

Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.

Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.

Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.

Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.

I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.