Psalms 77

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam.

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

"Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?"

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

I govorim: "Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega."

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje. [ (Psalms 77:21) Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona. ]

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.