Psalms 74

Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?

Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?

Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!

Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.

Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.

Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!

Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.

Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.

Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,

Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.

sjekirom i maljem vrata mu razbijali.

A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.

Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.

Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.

Rekoše u srcu: "Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!"

Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.

Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...

Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.

Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?

Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?

Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?

Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?

No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!

Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.

Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.

Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.

Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.

Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.

Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.

Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.

Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;

Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.

ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.

Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.

Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.

Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.

Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!

Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.

Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.

Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.

Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!

Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.

Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.

Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.

Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!

Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.