Psalms 147

(По слав. 146) Алилуя! Да, добро е да пеем псалми на нашия Бог. Да, хвалебната песен е хубава и приятна.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم، ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.

ГОСПОД съгражда Ерусалим, събира израилевите изгнаници.

خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.

Изцелява съкрушените по сърце и превързва раните им.

او دل‏شكستگان را تسلّی می‌دهد و بر زخمهای ایشان مرهم می‌گذارد.

Изброява множеството на звездите, нарича ги всички по име.

او تعداد ستارگان را می‌‌داند و هر کدام از آنها را به نام می‌شناسد.

Велик е нашият Господ и с голяма мощ, разумът Му е неизмерим.

خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است، دانش و حکمت او بی‌کران است.

ГОСПОД издига смирените, а безбожните унижава до земята.

خداوند، مسکینان را برمی‌افرازد، و شریران را سرنگون می‌کند.

Пейте на ГОСПОДА с благодарение, пейте псалми с арфа на нашия Бог,

برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید و با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.

който покрива небесата с облаци, приготвя дъжд за земята, прави да расте трева по планините,

او آسمانها را با ابر می‌پوشاند و برای زمین باران فراهم می‌سازد و سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.

който дава храна на животните и на гарванчетата, които пискат към Него.

به حیوانات خوراک می‌دهد و جوجه کلاغها را غذا می‌دهد.

Той не се наслаждава в силата на коня, не благоволява в краката на мъжа.

به قدرت اسبها علاقه‌ای ندارد و نیروی انسانها او را خشنود نمی‌سازد،

ГОСПОД благоволява в онези, които Му се боят, в онези, които се надяват на Неговата милост.

بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبّت پایدار او توکّل می‌کنند.

Слави ГОСПОДА, Ерусалиме! Хвали своя Бог, Сионе!

خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم! خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!

Защото Той укрепи резетата на портите ти, благослови децата ти сред теб.

او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بندد و ساکنان تو را برکت می‌دهد.

Установява мир в пределите ти, насища те с най-добрата пшеница.

او صلح را به مرزهای تو می‌آورد و انبارهایت را از غلّه پُر می‌سازد.

Изпраща заповедта Си на земята; словото Му тича много бързо.

او به زمین فرمان می‌دهد و فرمایشات او فوراً انجام می‌شود.

Дава сняг като вълна, разпръсва сланата като пепел,

زمین را با لحاف برف می‌پوشاند و شبنم را مانند گرد می‌پاشد.

хвърля леда Си като отломъци — кой ще устои пред Неговия мраз?

تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستد و کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.

Изпраща словото Си и ги разтопява, прави вятъра Си да духа и водите текат.

به فرمان او یخها آب می‌شوند، باد می‌وزد و آب جاری می‌گردد.

Възвестява словото Си на Яков, наредбите Си и присъдите Си — на Израил.

کلام خود را به یعقوب بیان می‌کند و احکام و دستورات خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.

Не е постъпил така с никой друг народ и те не са познали присъдите Му. Алилуя!

با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند، زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند. خداوند را سپاس باد!