Lamentations 5

5:1

Спомни си, ГОСПОДИ, какво ни стана! Погледни и виж позора ни.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

5:2

Наследството ни премина на чужди, къщите ни — на чужденци.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

5:3

Сирачета сме, без баща; майките ни са като вдовици.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

5:4

Пием водата си срещу сребро, дървата ни идват срещу заплащане.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

5:5

Преследвачите ни са на шията ни, трудим се и не ни се дава почивка.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

5:6

На Египет подадохме ръка, на Асирия, за да се наситим с хляб.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

5:7

Бащите ни съгрешиха и ги няма, а ние носим беззаконията им.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

5:8

Слуги владеят над нас, няма кой да ни изтръгне от ръката им.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

5:9

Придобиваме хляба си с опасност за живота си заради меча, който ни заплашва в пустинята.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

5:10

Кожата ни почерня като пещ от ужасния глад.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

5:11

Изнасилваха жени в Сион, девиците — в юдовите градове.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

5:12

С техните ръце бяха обесени първенците, старейшините не бяха почетени.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

5:13

Младежи носят воденични камъни, децата падат под товара на дървата.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

5:14

Старейшините не седят вече в портите, младежите се отказаха от песните си.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

5:15

Престана радостта на сърцето ни, хорото ни се обърна на жалеене.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

5:16

Венецът падна от главата ни. О, горко ни, защото съгрешихме!

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

5:17

Заради това чезне сърцето ни, заради тези неща потъмняха очите ни,

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

5:18

заради хълма Сион, който е опустошен; лисици ходят по него.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

5:19

Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш до века, Твоят престол е от поколение в поколение.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

5:20

Защо ни забравяш навеки, оставяш ни за дълго време?

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

5:21

Върни ни, ГОСПОДИ, при Себе Си, за да се върнем; обнови дните ни както преди.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

5:22

Или ще ни отхвърлиш съвсем, ще ни се разгневиш напълно?

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.