Lamentations 5

اُذْكُرْ يَا رَبُّ مَاذَا صَارَ لَنَا. أَشْرِفْ وَانْظُرْ إِلَى عَارِنَا.

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

قَدْ صَارَ مِيرَاثُنَا لِلْغُرَبَاءِ. بُيُوتُنَا لِلأَجَانِبِ.

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

صِرْنَا أَيْتَامًا بِلاَ أَبٍ. أُمَّهَاتُنَا كَأَرَامِلَ.

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

شَرِبْنَا مَاءَنَا بِالْفِضَّةِ. حَطَبُنَا بِالثَّمَنِ يَأْتِي.

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

عَلَى أَعْنَاقِنَا نُضْطَهَدُ. نَتْعَبُ وَلاَ رَاحَةَ لَنَا.

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

أَعْطَيْنَا الْيَدَ لِلْمِصْرِيِّينَ وَالأَشُّورِيِّينَ لِنَشْبَعَ خُبْزًا.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

آبَاؤُنَا أَخْطَأُوا وَلَيْسُوا بِمَوْجُودِينَ، وَنَحْنُ نَحْمِلُ آثَامَهُمْ.

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

عَبِيدٌ حَكَمُوا عَلَيْنَا. لَيْسَ مَنْ يُخَلِّصُ مِنْ أَيْدِيهِمْ.

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

بِأَنْفُسِنَا نَأْتِي بِخُبْزِنَا مِنْ جَرَى سَيْفِ الْبَرِّيَّةِ.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

جُلُودُنَا اسْوَدَّتْ كَتَنُّورٍ مِنْ جَرَى نِيرَانِ الْجُوعِ.

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

أَذَلُّوا النِّسَاءَ فِي صِهْيَوْنَ، الْعَذَارَى فِي مُدُنِ يَهُوذَا.

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

الرُّؤَسَاءُ بِأَيْدِيهِمْ يُعَلَّقُونَ، وَلَمْ تُعْتَبَرْ وُجُوهُ الشُّيُوخِ.

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

أَخَذُوا الشُّبَّانَ لِلطَّحْنِ، وَالصِّبْيَانَ عَثَرُوا تَحْتَ الْحَطَبِ.

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

كَفَّتِ الشُّيُوخُ عَنِ الْبَابِ، وَالشُّبَّانُ عَنْ غِنَائِهِمْ.

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

مَضَى فَرَحُ قَلْبِنَا. صَارَ رَقْصُنَا نَوْحًا.

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

سَقَطَ إِكْلِيلُ رَأْسِنَا. وَيْلٌ لَنَا لأَنَّنَا قَدْ أَخْطَأْنَا.

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

مِنْ أَجْلِ هذَا حَزِنَ قَلْبُنَا. مِنْ أَجْلِ هذِهِ أَظْلَمَتْ عُيُونُنَا.

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

مِنْ أَجْلِ جَبَلِ صِهْيَوْنَ الْخَرِبِ. الثَّعَالِبُ مَاشِيَةٌ فِيهِ.

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

أَنْتَ يَا رَبُّ إِلَى الأَبَدِ تَجْلِسُ. كُرْسِيُّكَ إِلَى دَوْرٍ فَدَوْرٍ.

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

لِمَاذَا تَنْسَانَا إِلَى الأَبَدِ وَتَتْرُكُنَا طُولَ الأَيَّامِ؟

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

اُرْدُدْنَا يَا رَبُّ إِلَيْكَ فَنَرْتَدَّ. جَدِّدْ أَيَّامَنَا كَالْقَدِيمِ.

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

هَلْ كُلَّ الرَّفْضِ رَفَضْتَنَا؟ هَلْ غَضِبْتَ عَلَيْنَا جِدًّا؟

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?