Psalms 147

Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego.

Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.