Psalms 147

alleluia laudate Dominum quoniam bonum est canticum Dei nostri quoniam decorum est pulchra laudatio

Αινειτε τον Κυριον διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.

aedificabit Hierusalem Dominus eiectos Israhel congregabit

Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.

qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum

Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.

qui numerat multitudinem stellarum et omnes nomine suo vocat

Αριθμει τα πληθη των αστρων Καλει τα παντα ονομαστι.

magnus Dominus noster et multus fortitudine prudentiae eius non est numerus

Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου η συνεσις αυτου αμετρητος.

suscipiens mansuetos Dominus humilians impios usque ad terram

Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.

canite Domino in confessione canite Deo nostro in cithara

Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα

qui operit caelos nubibus et praebet terrae pluviam et oriri facit in montibus germen

τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων

qui dat iumentis panem suum filiis corvi clamantibus

τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.

non est in fortitudine equi voluntas eius neque in tibiis viri placetur ei

Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.

placetur Domino in his qui timent eum et expectant misericordiam eius

Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.

lauda Hierusalem Dominum cane Deum tuum Sion

Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον αινει τον Θεον σου, Σιων.

quia confortavit vectes portarum tuarum benedixit filiis tuis in medio tui

Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.

qui posuit terminum tuum pacem adipe frumenti saturavit te

Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου σε χορταινει με το παχος του σιτου.

qui emittit eloquium suum terrae velociter curret verbum eius

Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.

qui dat nivem quasi lanam pruinas quasi cinerem spargit

Διδει χιονα ως μαλλιον διασπειρει την παχνην ως στακτην.

proicit glaciem suam quasi buccellas ante faciem frigoris eius quis stabit

Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;

mittet verbum suum et solvet illa spirabit spiritu suo et fluent aquae

Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.

qui adnuntiat verbum suum Iacob praecepta sua et iudicia sua Israhel

Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.

non fecit similiter omni genti et iudicia eius non cognoscent alleluia

Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.