Psalms 139

pro victoria David canticum Domine investigasti me et cognovisti

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.

tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam

Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.

intellexisti malum meum de longe semitam meam et accubitionem meam eventilasti

Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.

et omnes vias meas intellexisti quia non est eloquium in lingua mea

Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.

ecce Domine nosti omnia retrorsum et ante formasti me et posuisti super me manum tuam

Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ εμε την χειρα σου.

super me est scientia et excelsior est non potero ad eam

Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε ειναι υψηλη δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.

quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam

Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;

si ascendero in caelum ibi es tu si iacuero in inferno ades

Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.

si sumpsero pinnas diluculo habitavero in novissimo maris

Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,

etiam ibi manus tua deducet me et tenebit me dextera tua

και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.

si dixero forte tenebrae operient me nox quoque lux erit circa me

Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε

nec tenebrae habent tenebras apud te et nox quasi dies lucet similes sunt tenebrae et lux

και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου και η νυξ λαμπει ως η ημερα εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.

quoniam tu possedisti renes meos orsusque es me in utero matris meae

Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.

confitebor tibi quoniam terribiliter magnificasti me mirabilia opera tua et anima mea novit nimis

Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην θαυμασια ειναι τα εργα σου και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.

non sunt operta ossa mea a te quibus factus sum in abscondito imaginatus sum in novissimis terrae

Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.

informem adhuc me viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur dies formatae sunt et non est una in eis

Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε

mihi autem quam honorabiles facti sunt amici tui Deus quam fortes pauperes eorum

ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.

dinumerabo eos et harena plures erunt evigilavi et adhuc sum tecum

Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.

si occideris Deus impium viri sanguinum declinate a me

Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε απομακρυνθητε λοιπον απ εμου, ανδρες αιματων.

qui contradicent tibi scelerate elati sunt frustra adversarii tui

Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.

nonne odientes te Domine odivi et contra adversarios tuos distabui

Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;

perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi

Με τελειον μισος μισω αυτους δια εχθρους εχω αυτους.

scrutare me Deus et cognosce cor meum proba me et scito cogitationes meas

Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου

et vide si via idoli in me est et deduc me in via aeterna

και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.