I Kings 4

І був цар Соломон царем над усім Ізраїлем.

Il re Salomone regnava su tutto Israele. E questi erano i suoi principali ufficiali:

А оце його провідники: Азарія, Садоків син, священик.

Azaria, figliuolo del sacerdote Tsadok,

Еліхореф та Ахійя, сини Шіші, писарі. Йосафат, син Ахілудів, канцлер.

Elihoref ed Ahija, figliuoli di Scisa, erano segretari; Giosafat, figliuolo di Ahilud, era cancelliere;

А Беная, Єгоядин син, над військом, а Садок та Евіятар священики.

Benaia, figliuolo di Jehoiada, era capo dell’esercito, Tsadok e Abiathar erano sacerdoti;

А Азарія, Натанів син, над намісниками, а Завуд, син Натанів священик, товариш царів.

Azaria, figliuolo di Nathan, era capo degl’intendenti; Zabud, figliuolo di Nathan, era consigliere intimo del re.

А Ахішар над домом, а Адонірам, Авдин син над даниною.

Ahishar era maggiordomo, e Adoniram, figliuolo di Abda, era preposto ai tributi.

А в Соломона було дванадцять намісників над усім Ізраїлем, і вони годували царя та дім його, місяць на рік був на одного на годування.

Salomone avea dodici intendenti su tutto Israele, i quali provvedevano al mantenimento del re e della sua casa; ciascuno d’essi dovea provvedervi per un mese all’anno.

А оце їхні імена: Бен-Гур в Єфремових горах,

Questi erano i loro nomi: Ben Hur, nella contrada montuosa di Efraim;

Бен-Декер у Макаці, і в Шаалевімі, і в Бет-Шемеші, і в Елоні Бет-Ганану.

Ben-Deker, a Makats, a Shaalbim, a Beth-Scemesh, a Elon di Beth-Hanan;

Бен-Гесед в Арубботі, йому належали: Сохо та ввесь край Хеферу.

Ben-Hesed, ad Arubboth; aveva Soco e tutto il paese di Hefer;

Бен-Авінадав уся околиця Дору; Тафат, Соломонова дочка, була йому за жінку.

Ben-Abinadab, in tutta la regione di Dor; Tafath, figliuola di Salomone era sua moglie;

Баана, Ахілудів син Таанах і Меґіддо та ввесь Бет-Шеан, що при Цартані, нижче Їзреелу, від Бет-Шеану аж до Авел-Мехола, аж до того боку Йокмеаму.

Baana, figliuolo d’Ahilud, avea Taanac, Meghiddo e tutto Beth-Scean, che è presso a Tsarthan, sotto Jizreel, da Beth-Scean ad Abel-Mehola, e fino al di là di Iokmeam;

Бен-Ґевер у ґілеадському Рамоті, йому належали: оселі Яїра, сина Манасії, що в Ґілеаді, йому околиця Арґову, що в Башані, шістдесят міст великих, із муром та з мідяним засувом.

Ben-Gheber, a Ramoth di Galaad; egli aveva i villaggi di Jair, figliuolo di Manasse, che sono in Galaad; aveva anche la regione di Argob ch’è in Basan, sessanta grandi città murate e munite di sbarre di rame;

Ахінадав, син Іддо в Маханаїмі.

Ahinadab, figliuolo d’Iddo, a Mahanaim;

Ахімаац в Нефталимі; також він узяв Босмат, Соломонову дочку, за жінку.

Ahimaats, in Neftali; anche questi avea preso per moglie Basmath, figliuola di Salomone;

Баана, Хушаїв син, в Асирі та в Бе-Алоті.

Baana, figliuolo di Hushai, in Ascer e ad Aloth;

Йосафат, Паруахів син, в Іссахарі.

Giosafat, figliuolo di Parna, in Issacar;

Шім'ї, Елин син, у Веніямині.

Scimei, figliuolo di Ela, in Beniamino;

Ґевер, син Уріїв, у ґілеадському краї, у краї Сигона, царя аморейського, та Оґа, царя башанського. А один намісник, що в усьому Краї.

Gheber, figliuolo di Uri, nel paese di Galaad, il paese di Sihon, re degli Amorei, e di Og, re di Basan. V’era un solo intendente per tutta questa regione.

Юда та Ізраїль були численні, як пісок, що над морем, щодо многоти. Вони їли й пили та тішилися!

Giuda e Israele erano numerosissimi, come la rena ch’è sulla riva del mare. Essi mangiavano e bevevano allegramente.

E Salomone dominava su tutti i regni di qua dal fiume, fino al paese dei Filistei e sino ai confini dell’Egitto. Essi gli recavano dei doni, e gli furon soggetti tutto il tempo ch’ei visse.

Or la provvisione de’ viveri di Salomone, per ogni giorno, consisteva in trenta cori di fior di farina e sessanta cori di farina ordinaria;

in dieci bovi ingrassati, venti bovi di pastura e cento montoni, senza contare i cervi, le gazzelle, i daini e il pollame di stia.

Egli dominava su tutto il paese di qua dal fiume, da Tifsa fino a Gaza, su tutti i re di qua dal fiume, ed era in pace con tutti i confinanti all’intorno.

E Giuda ed Israele, da Dan fino a Beer-Sceba, vissero al sicuro ognuno all’ombra della sua vite e del suo fico, tutto il tempo che regnò Salomone.

Salomone avea pure quarantamila greppie da cavalli per i suoi carri, e dodicimila cavalieri.

E quegli intendenti, un mese all’anno per uno, provvedevano al mantenimento del re Salomone e di tutti quelli che si accostavano alla sua mensa; e non lasciavano mancar nulla.

Facevano anche portar l’orzo e la paglia per i cavalli da tiro e da corsa nel luogo dove si trovava il re, ciascuno secondo gli ordini che avea ricevuti.

E Dio diede a Salomone sapienza, una grandissima intelligenza e una mente vasta com’è la rena che sta sulla riva del mare.

E la sapienza di Salomone superò la sapienza di tutti gli Orientali e tutta la sapienza degli Egiziani.

Era più savio d’ogni altro uomo, più di Ethan l’Ezrahita, più di Heman, di Calcol e di Darda, figliuoli di Mahol; e la sua fama si sparse per tutte le nazioni circonvicine.

Pronunziò tremila massime e i suoi inni furono in numero di mille e cinque.

Parlò degli alberi, dal cedro del Libano all’issopo che spunta dalla muraglia; parlò pure degli animali, degli uccelli, dei rettili, dei pesci.

Da tutti i popoli veniva gente per udire la sapienza di Salomone, da parte di tutti i re della terra che avean sentito parlare della sua sapienza.