Job 24

Для чого часи не заховані від Всемогутнього? Ті ж, що знають Його, Його днів не побачать!

Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?

Пересовують межі безбожні, стадо грабують вони та пасуть,

Oni forŝovas la limojn; Oni rabas la ŝafaron kaj paŝtas ĝin.

займають осла в сиротини, беруть у заставу вола від удовиць,

Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiaĵon la bovon de vidvino.

вони бідних з дороги спихають, разом мусять ховатися збіджені краю...

Oni forpuŝas malriĉulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kaŝi.

Тож вони, бідарі, немов дикі осли на пустині, виходять на працю свою, здобичі шукаючи, степ йому хліба дає для дітей...

Jen kiel sovaĝaj azenoj ili eliras al sia laboro, por serĉi kaptaĵon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.

На полі вночі вони жнуть, і збирають собі виноград у безбожного,

Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinberĝardeno de malpiulo ili kolektas berojn.

наго ночують вони, без одежі, і не мають вкриття собі в холоді,

Nudaj ili tradormas la nokton, ĉar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.

мокнуть від зливи гірської, а заслони не маючи, скелю вони обіймають...

De la pluvego de la montoj ili malsekiĝas, Kaj pro nehavado de rifuĝejo ili ĉirkaŭprenas rokon.

Сироту відривають від перс, і в заставу беруть від убогого...

Oni forŝiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malriĉulon.

Ходять наго вони, без вбрання, і голодними носять снопи.

Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;

Хоч між мурами їхніми роблять оливу, топчуть чавила, та прагнуть вони!

Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.

Стогнуть люди із міста, і кричить душа вбиваних, а Бог на це зло не звертає уваги...

El la urbo aŭdiĝas ĝemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.

Вони проти світла бунтують, не знають доріг Його, і на стежках Його не сидять.

Tiuj homoj estas kontraŭuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.

На світанку встає душогуб, замордовує бідного та злидаря, а ніч він проводить, як злодій...

Antaŭ tagiĝo leviĝas la mortigisto, Mortigas malriĉulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel ŝtelisto.

А перелюбника око чекає смеркання, говорячи: Не побачить мене жодне око! і заслону кладе на обличчя...

La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante: Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizaĝon.

Підкопуються під доми в темноті, замикаються вдень, світла не знають вони,

En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kaŝas sin ĉe si, ne konante lumon.

бо ранок для них усіх разом то темрява, і знають вони жахи темряви...

Ĉar la mallumo estas mateno por ili ĉiuj, Ĉar ili interkonatiĝis kun la teruroj de la mallumo.

Такий легкий він на поверхні води, на землі їхня частка проклята, не вернеться він на дорогу садів-виноградів...

Tia homo estas malpeza sur la supraĵo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laŭ la vojo de vinberĝardenoj.

Як посуха та спека їдять сніжну воду, так шеол поїсть грішників!

Kiel seka tero kaj varmego englutas neĝan akvon, Tiel Ŝeol englutas la pekulojn.

Забуде його лоно матері, буде жерти черва його, мов солодощі, більше не буде він згадуваний, і безбожник поламаний буде, мов дерево!...

Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompiĝu kiel malbona arbo —

Чинить зло для бездітної він, щоб вона не родила, і вдовиці не зробить добра.

Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.

А міццю своєю він тягне могутніх, коли він встає, то ніхто вже не певний свойого життя!

Kiu eĉ potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li leviĝis.

Бог дає йому все на безпеку, і на те він спирається, та очі Його бачать їхні дороги:

Dio donas al ili sendanĝerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.

підіймуться трохи й немає вже їх, бо понижені... Як усе, вони гинуть, і зрізуються, немов та колоскова головка...

Ili leviĝis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel ĉiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakiĝas.

Якщо ж ні, то хто зробить мене неправдомовцем, а слово моє на марноту оберне?

Ĉu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?