Psalms 49

Для дириґетна хору. Синів Кореєвих. Псалом.

Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm.

Слухайте це, всі народи, візьміть до ушей, усі мешканці всесвіту,

Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.

і людські сини й сини мужів, разом багатий та вбогий,

Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.

мої уста казатимуть мудрість, думка ж серця мого розумність,

Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.

нахилю своє ухо до приказки, розв'яжу свою загадку лірою!

Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.

Чому маю боятись у день лихоліття, як стане круг мене неправда моїх ошуканців,

I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?

які на багатство своє покладають надію, і своїми достатками хваляться?

Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.

Але жодна людина не викупить брата, не дасть його викупу Богові,

Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,

бо викуп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки,

(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),

щоб міг він ще жити навіки й не бачити гробу!

Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.

Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та неук, і лишають для інших багатство своє...

Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.

Вони думають, ніби доми їхні навіки, місця їхнього замешкання з роду до роду, іменами своїми звуть землі,

Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.

та не зостається в пошані людина, подібна худобі, що гине!

Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.

Така їхня дорога глупота для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. Села.

Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. Sélah.

Вони зійдуть в шеол, і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від рання; подоба їхня знищиться, шеол буде мешканням для них...

Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě.

Та визволить Бог мою душу із влади шеолу, бо Він мене візьме! Села.

Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. Sélah.

Не лякайся, коли багатіє людина, коли збільшується слава дому її,

Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.

бо, вмираючи, не забере вона всього, її слава не піде за нею!

Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.

Хоч вона свою душу за життя свого хвалить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро,

Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:

вона прийде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки! Людина в пошані, але нерозумна, подібна худобі, що гине!

A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří. [ (Psalms 49:21) Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou. ]