Job 24

Для чого часи не заховані від Всемогутнього? Ті ж, що знають Його, Його днів не побачать!

Proč by od Všemohoucího neměli býti skryti časové, a ti, kteříž jej znají, neměli neviděti dnů jeho?

Пересовують межі безбожні, стадо грабують вони та пасуть,

Bezbožníť nyní mezníky přenášejí, a stádo, kteréž mocí zajali, pasou.

займають осла в сиротини, беруть у заставу вола від удовиць,

Osla sirotků zajímají, v zástavě berou vola od vdovy.

вони бідних з дороги спихають, разом мусять ховатися збіджені краю...

Strkají nuznými s cesty, musejí se vůbec skrývati chudí na světě.

Тож вони, бідарі, немов дикі осли на пустині, виходять на працю свою, здобичі шукаючи, степ йому хліба дає для дітей...

Aj, oni jako divocí oslové na poušti, vycházejí jako ku práci své, ráno přivstávajíce k loupeži; poušť jest chléb jejich i dětí jejich.

На полі вночі вони жнуть, і збирають собі виноград у безбожного,

Na cizím poli žnou, a z vinic bezbožníci sbírají.

наго ночують вони, без одежі, і не мають вкриття собі в холоді,

Nahé přivodí k tomu, aby nocovati musili bez roucha, nemajíce se čím přiodíti na zimě.

мокнуть від зливи гірської, а заслони не маючи, скелю вони обіймають...

A přívalem v horách moknouce, nemajíce obydlí, k skále se přivinouti musejí.

Сироту відривають від перс, і в заставу беруть від убогого...

Loupí sirotky, kteříž jsou při prsích, a od chudého základ berou.

Ходять наго вони, без вбрання, і голодними носять снопи.

Nahého opouštějí , že musí choditi bez oděvu, a ti, kteříž snášejí snopy, v hladu zůstávati.

Хоч між мурами їхніми роблять оливу, топчуть чавила, та прагнуть вони!

Ti, jenž mezi zdmi jejich olej vytlačují, a presy tlačí, žíznějí.

Стогнуть люди із міста, і кричить душа вбиваних, а Бог на це зло не звертає уваги...

Lidé v městech lkají, a duše zraněných volají, Bůh pak přítrže tomu nečiní.

Вони проти світла бунтують, не знають доріг Його, і на стежках Його не сидять.

Oniť jsou ti, kteříž odporují světlu, a neznají cest jeho, aniž chodí po stezkách jeho.

На світанку встає душогуб, замордовує бідного та злидаря, а ніч він проводить, як злодій...

Na úsvitě povstávaje vražedlník, morduje chudého a nuzného, a v noci jest jako zloděj.

А перелюбника око чекає смеркання, говорячи: Не побачить мене жодне око! і заслону кладе на обличчя...

Tolikéž oko cizoložníka šetří soumraku, říkaje: Nespatříť mne žádný, a tvář zakrývá.

Підкопуються під доми в темноті, замикаються вдень, світла не знають вони,

Podkopávají potmě i domy, kteréž sobě ve dne znamenali; nebo nenávidí světla.

бо ранок для них усіх разом то темрява, і знають вони жахи темряви...

Ale hned v jitře přichází na ně stín smrti; když jeden druhého poznati může, strachu stínu smrti okoušejí.

Такий легкий він на поверхні води, на землі їхня частка проклята, не вернеться він на дорогу садів-виноградів...

Lehcí jsou na svrchku vody, zlořečené jest jmění jejich na zemi, aniž odcházejí cestou svobodnou.

Як посуха та спека їдять сніжну воду, так шеол поїсть грішників!

Jako sucho a horko uchvacuje vody sněžné, tak hrob ty, jenž hřešili.

Забуде його лоно матері, буде жерти черва його, мов солодощі, більше не буде він згадуваний, і безбожник поламаний буде, мов дерево!...

Zapomíná se na něj život matky, sladne červům, nebývá více připomínán, a tak polámána bývá nepravost jako strom.

Чинить зло для бездітної він, щоб вона не родила, і вдовиці не зробить добра.

Připojuje mu neplodnou, kteráž nerodí, a vdově dobře nečiní.

А міццю своєю він тягне могутніх, коли він встає, то ніхто вже не певний свойого життя!

Zachvacuje silné mocí svou; ostojí-li kdo z nich, bojí se o život svůj.

Бог дає йому все на безпеку, і на те він спирається, та очі Його бачать їхні дороги:

Dává jemu, na čemž by bezpečně spolehnouti mohl, však oči jeho šetří cest jejich.

підіймуться трохи й немає вже їх, бо понижені... Як усе, вони гинуть, і зрізуються, немов та колоскова головка...

Bývají zvýšeni poněkud, ale hned jich není; tak jako jiní všickni sníženi, vypléněni, a jako vrškové klasů stínáni bývají.

Якщо ж ні, то хто зробить мене неправдомовцем, а слово моє на марноту оберне?

Zdaliž není tak? Kdo na mne dokáže klamu, a v nic obrátí řeč mou?