Psalms 139

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.

pro victoria David canticum Domine investigasti me et cognovisti

Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.

tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam

Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.

intellexisti malum meum de longe semitam meam et accubitionem meam eventilasti

Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.

et omnes vias meas intellexisti quia non est eloquium in lingua mea

Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ εμε την χειρα σου.

ecce Domine nosti omnia retrorsum et ante formasti me et posuisti super me manum tuam

Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε ειναι υψηλη δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.

super me est scientia et excelsior est non potero ad eam

Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;

quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam

Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.

si ascendero in caelum ibi es tu si iacuero in inferno ades

Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,

si sumpsero pinnas diluculo habitavero in novissimo maris

και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.

etiam ibi manus tua deducet me et tenebit me dextera tua

Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε

si dixero forte tenebrae operient me nox quoque lux erit circa me

και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου και η νυξ λαμπει ως η ημερα εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.

nec tenebrae habent tenebras apud te et nox quasi dies lucet similes sunt tenebrae et lux

Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.

quoniam tu possedisti renes meos orsusque es me in utero matris meae

Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην θαυμασια ειναι τα εργα σου και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.

confitebor tibi quoniam terribiliter magnificasti me mirabilia opera tua et anima mea novit nimis

Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.

non sunt operta ossa mea a te quibus factus sum in abscondito imaginatus sum in novissimis terrae

Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε

informem adhuc me viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur dies formatae sunt et non est una in eis

ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.

mihi autem quam honorabiles facti sunt amici tui Deus quam fortes pauperes eorum

Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.

dinumerabo eos et harena plures erunt evigilavi et adhuc sum tecum

Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε απομακρυνθητε λοιπον απ εμου, ανδρες αιματων.

si occideris Deus impium viri sanguinum declinate a me

Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.

qui contradicent tibi scelerate elati sunt frustra adversarii tui

Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;

nonne odientes te Domine odivi et contra adversarios tuos distabui

Με τελειον μισος μισω αυτους δια εχθρους εχω αυτους.

perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi

Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου

scrutare me Deus et cognosce cor meum proba me et scito cogitationes meas

και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.

et vide si via idoli in me est et deduc me in via aeterna