Psalms 88

Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.

Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.