Job 10

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Душата ми е отегчена от живота ми; ще дам воля на оплакването си в себе си, ще говоря в горестта на душата си.

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

Ще кажа на Бога: Не ме осъждай! Покажи ми защо се съдиш с мен!

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

Добре ли е за Теб да потискаш, да отхвърляш делото на ръцете Си и да озаряваш съвета на безбожните?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

Плътски очи ли имаш, или гледаш, както гледа човек?

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

Дните Ти като дните на смъртен човек ли са, или годините Ти — като дни на мъж,

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

за да търсиш беззаконието ми и да издирваш греха ми?

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

Знаеш, че не съм виновен, и пак няма кой да избавя от ръката Ти.

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Ръцете Ти ме образуваха и създадоха всичките ми части изцяло — и ще ме погълнеш ли?

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

Спомни си, моля Те, че ме оформи като глина — и ще ме върнеш ли в пръстта?

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

Не си ли ме излял като мляко и не си ли ме съсирил като сирене?

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

С кожа и плът си ме облякъл и с кости и жили си ме оплел.

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Живот и милост си ми дал и Твоята закрила е опазила духа ми.

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

Но това си криел в сърцето Си — зная, че това е било у Теб:

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

ако съгреша, тогава Ти ме наблюдаваш и няма да ме считаш за невинен.

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Ако бях виновен, горко ми; и ако съм праведен, не мога да вдигна главата си. Наситен с позор — виж скръбта ми,

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

защото расте! Ти ме гониш като лъв и отново се показваш чуден към мен.

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

Подновяваш свидетелите Си против мен и увеличаваш гнева Си към мен; една след друга пращаш войски против мен.

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

Защо тогава ме извади от утробата? Да бях умрял, без око да ме е видяло!

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

Бих бил, като че не съм бил; бих бил отнесен от утробата към гроба.

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

Дните ми не са ли малко? Престани! Остави ме малко да отдъхна,

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

преди да ида там — и няма да се върна — в земя на мрак и сянка на смъртта;

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.

в земя на мрак като тъма, на смъртна сянка, без ред, където светлината е като тъма.