Psalms 139

För sångmästaren; av David; en psalm.  HERRE, du utrannsakar mig och känner mig.

خداوندا، تو مرا آزموده‏ای و می‌شناسی.

 Evad jag sitter eller uppstår, vet du det;  du förstår mina tankar fjärran ifrån.

از نشستن و بر خواستن من آگاهی و تمام افکار و اندیشه‌های مرا از دور می‌دانی.

 Evad jag går eller ligger, utforskar du det,  och med alla mina vägar är du förtrogen.

تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی و تمام روشهای مرا می‌دانی.

 Ty förrän ett ord är på min tunga,  se, så känner du, HERRE, det till fullo.

حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم، تو ای خداوند، منظور مرا می‌دانی.

 Du omsluter mig på alla sidor  och håller mig i din hand.

حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده و با قدرت خود، مرا محافظت می‌کنی.

 En sådan kunskap är mig alltför underbar;  den är mig för hög, jag kan icke begripa den.

شناخت تو از من خیلی عمیق است؛ این فراتر از فهم من می‌باشد.

 Vart skall jag gå för din Ande,  och vart skall jag fly för ditt ansikte?

از نزد تو کجا بگریزم و از حضور تو کجا پنهان شوم؟

 Fore jag upp till himmelen, så är du där,  och bäddade jag åt mig i dödsriket, se, så är du ock där.

اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی. اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.

 Toge jag morgonrodnadens vingar,  gjorde jag mig en boning ytterst i havet,

اگر بر بالهای سحر بنشینم و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،

 så skulle också där din hand leda mig  och din högra hand fatta mig.

تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود. برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.

 Och om jag sade: »Mörker må betäcka mig  och ljuset bliva natt omkring mig»,

اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،

 så skulle själva mörkret icke vara mörkt för dig,  natten skulle lysa såsom dagen:  ja, mörkret skulle vara såsom ljuset.

حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود و شب برای تو مانند روز روشن است، زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.

 Ty du har skapat mina njurar,  du sammanvävde mig i min moders liv.

تو تمام اجزای بدنم را ساختی و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.

 Jag tackar dig för att jag är danad så övermåttan underbart;  ja, underbara äro dina verk,  min själ vet det väl.

من تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساخته‏ای، تمام کارهای تو بسیار شگفت‌انگیز است. من این را با تمام وجود می‌دانم.

 Benen i min kropp voro icke förborgade för dig,  när jag bereddes i det fördolda,  när jag bildades i jordens djup.

وقتی استخوانهایم ساخته می‌شدند و در رحم مادر شکل می‌گرفتم و در نهان رشد می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی.

 Dina ögon sågo mig, när jag ännu knappast var formad;  alla mina dagar blevo uppskrivna i din bok,  de voro bestämda, förrän någon av dem hade kommit.

پیش از آن که به وجود بیایم و زندگی را آغاز کنم، روزهای عمرم را در دفتر خود ثبت نمودی.

 Huru outgrundliga äro icke för mig dina tankar, o Gud,  huru stor är icke deras mångfald!

خداوندا، افکار تو آن‌قدر عالی و گرانبها هستند، که من آنها را درک نمی‌کنم.

 Skulle jag räkna dem, så vore de flera än sanden;  när jag uppvaknade, vore jag ännu hos dig.

اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند. وقتی بیدار می‌شوم باز هم با تو هستم.

 Gud, o att du ville dräpa de ogudaktiga!  Ja, måtte de blodgiriga vika bort ifrån mig,

خدایا، شریران را نابود کن و جنایتکاران را از من دور نما.

 de som tala om dig med ränker i sinnet,  de som hava bragt dina städer i fördärv!

آنها نام تو را به بدی یاد می‌کنند و به ضد تو حرفهای زشت می‌زنند.

 Skulle jag icke hata dem som hata dig, HERRE?  Skulle jag icke känna leda vid dem som stå dig emot?

خداوندا، آیا از کسانی‌که از تو نفرت دارند، نفرت نداشته‌ام؟ آیا از آنانی که از تو سرپیچی می‌کنند، متنفّر نبوده‏ام؟

 Jag hatar dem med starkaste hat;  ja, mina fiender hava de blivit.

با تمام وجود از آنها متنفّرم و آنها را دشمن خود می‌دانم.

 Utrannsaka mig, Gud, och känn mitt hjärta;  pröva mig och känn mina tankar,

خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان.

 och se till, om jag är stadd på en olycksväg,  och led mig på den eviga vägen.

ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.