Psalms 139

Al Músico principal: Salmo de David. OH JEHOVÁ, tú me has examinado y conocido.

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, Has entendido desde lejos mis pensamientos.

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

Mi senda y mi acostarme has rodeado, Y estás impuesto en todos mis caminos.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Pues aun no está la palabra en mi lengua, Y he aquí, oh JEHOVÁ, tú la sabes toda.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Detrás y delante me guarneciste, Y sobre mí pusiste tu mano.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad; Alta es, no puedo comprenderla.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

¿Adónde me iré de tu espíritu? ¿Y adónde huiré de tu presencia?

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Si subiere á los cielos, allí estás tú: Y si en abismo hiciere mi estrado, he aquí allí tú estás.

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Si tomare las alas del alba, Y habitare en el extremo de la mar,

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

Aun allí me guiará tu mano, Y me asirá tu diestra.

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán; Aun la noche resplandecerá tocante á mí.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Aun las tinieblas no encubren de ti, Y la noche resplandece como el día: Lo mismo te son las tinieblas que la luz.

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

Porque tú poseíste mis riñones; Cubrísteme en el vientre de mi madre.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

Te alabaré; porque formidables, maravillosas son tus obras: Estoy maravillado, Y mi alma lo conoce mucho.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

No fué encubierto de ti mi cuerpo, Bien que en oculto fuí formado, Y compaginado en lo más bajo de la tierra.

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

Mi embrión vieron tus ojos, Y en tu libro estaban escritas todas aquellas cosas Que fueron luego formadas, Sin faltar una de ellas.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Así que ¡cuán preciosos me son, oh Dios, tus pensamientos! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Si los cuento, multiplícanse más que la arena: Despierto, y aun estoy contigo.

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

De cierto, oh Dios, matarás al impío; Apartaos pues de mí, hombres sanguinarios.

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

Porque blasfemias dicen ellos contra ti: Tus enemigos toman en vano tu nombre

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

¿No tengo en odio, oh JEHOVÁ, á los que te aborrecen, Y me conmuevo contra tus enemigos?

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

Aborrézcolos con perfecto odio; Téngolos por enemigos.

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón: Pruébame y reconoce mis pensamientos:

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Y ve si hay en mí camino de perversidad, Y guíame en el camino eterno.

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.