Job 16

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

Sitte vastasi Job ja sanoi:

,,Astfel de lucruri am auzit eu des; voi toţi sînteţi nişte mîngîietori supărăcioşi.

Minä olen usein senkaltaista kuullut: te olette kaikki häijyt lohduttajat.

Cînd se vor sfîrşi aceste vorbe în vînt? Şi pentruce atîta supărare în răspunsurile tale?

Koska siis nämät tyhjät puheet loppuvat? eli mikä sinun niin rohkaisee puhumaan?

Ca voi aş vorbi eu, de aţi fi în locul meu? V'aş copleşi cu vorbe, aş da din cap la voi,

Minä taitaisin myös puhua niinkuin tekin. Minä soisin teidän sielunne olevan minun sieluni siassa, niin minä löytäisin myös sanoja teitä vastaan, ja taitaisin vääntää päätäni teitä vastaan.

v'aş mîngîia cu gura, şi aş mişca din buze ca să vă uşurez durerea?

Minä tahtoisin vahvistaa teitä suullani, ja lohduttaa huulillani.

Dacă vorbesc, durerea nu mi s'alină, iar dacă tac, cu ce se micşorează?

Mutta ehkä minä puhuisin, niin ei kuitenkaan minun vaivani lakkaa: jos minä vaikenen, niin ei se kuitenkaan mene minusta pois.

Dar acum, vai! El m'a stors de puteri... Mi-ai pustiit toată casa!

Mutta nyt hän saattaa minulle vaivaisuuden: sinä hävität koko minun seurani.

M'ai apucat, ca pe un vinovat; dovadă slăbiciunea mea, care se ridică şi mă învinuie în faţă.

Sinä olet tehnyt minun ryppyiseksi, että olis todistus minua vastaan: minun laihuuteni nousee minua vastaan, ja sanoo minua vastaan.

Mă sfîşie şi mă urmăreşte în mînia Lui, scrîşneşte din dinţi împotriva mea, mă loveşte şi mă străpunge cu privirea Lui.

Hänen vihansa repäisee minun, ja joka minua vihaa, kiristelee hampaitansa minun päälleni; ja minun viholliseni silmät kiiluvat minun päälleni.

Ei deschid gura să mă mănînce, mă ocărăsc şi mă bat peste obraji, se învierşunează cu toţii după mine.

He ammottivat suunsa minua vastaan, ja ovat minua häpiällisesti poskelle piesseet: he ovat sammuttaneet vihansa minun päälleni.

Dumnezeu mă lasă la bunul plac al celor nelegiuiţi, şi mă aruncă în mînile celor răi.

Jumala on minun hyljännyt väärille, ja antanut minun tulla jumalattomain käsiin.

Eram liniştit, şi m'a scuturat, m'a apucat de ceafă şi m'a zdrobit, a tras asupra mea ca într'o ţintă.

Minä olin rauhassa, vaan hän on minun murentanut, hän on tarttunut minun kaulaani, ja särkenyt minun, ja pannut minun hänellensä maaliksi.

Săgeţile Lui mă înconjură de toate părţile; îmi străpunge rărunchii fără milă, îmi varsă fierea pe pămînt,

Hänen ampujansa ovat piirittäneet minun: hän on reväissyt minun munaskuuni, eikä säästänyt: hän on vuodattanut minun sappeni maan päälle:

mă frînge bucăţi, bucăţi, se aruncă asupra mea ca un războinic.

Hän on haavoittanut minun yhdellä haavalla toisen perään: Hän karkasi minun päälleni niinkuin joku väkevä.

Mi-am cusut un sac pe piele, şi mi-am prăvălit capul în ţărînă.

Minä ompelin säkin minun nahkani päälle, ja laskin sarveni multaan.

Plînsul mi -a înroşit faţa; şi umbra morţii este pe pleoapele mele.

Minun kasvoni ovat soaistut itkusta, ja silmälautani päällä on kuoleman varjo.

Totuş n'am făcut nicio nelegiuire, şi rugăciunea mea totdeauna a fost curată.

Ehkei kuitenkaan minun kädessäni ole vääryys, ja minun rukoukseni on puhdas.

Pămîntule, nu-mi acoperi sîngele, şi vaietele mele să n'aibă margine!

Maa, älä peitä minun vertani, ja älkään olko minun huudolleni siaa.

Chiar acum, martorul meu este în cer, apărătorul meu este în locurile înalte.

Ja katso, minun todistajani on taivaassa, ja joka minun tuntee, on korkeudessa.

Prietenii mei rîd de mine, dar eu mă rog lui Dumnezeu cu lacrămi,

Minun ystäväni ovat minun pilkkaajani; mutta minun silmäni vuodattavat kyyneliä Jumalan tykö,

să facă dreptate omului înaintea lui Dumnezeu, şi fiului omului împotriva prietenilor lui.

Joka ihmisen puolesta vastaa Jumalan tykönä, niinkuin ihmisen lapsi lähimmäisensä puolesta.

Căci numărul anilor mei se apropie de sfîrşit, şi mă voi duce pe o cărare de unde nu mă voi mai întoarce.

Mutta määrätyt vuodet ovat tulleet, ja minä menen sitä tietä pois, jota en minä jälleen palaja.