Job 10

Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

Min sjel er lei av mitt liv, jeg vil la min klage ha fritt løp, jeg vil tale i min sjels bitre smerte.

Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

Jeg vil si til Gud: Fordøm mig ikke, la mig vite hvorfor du strider mot mig!

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

Tykkes det dig godt at du undertrykker, at du forkaster det dine hender med omhu har dannet, og lar ditt lys skinne over ugudeliges råd?

Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

Har du menneskeøine, eller ser du således som et menneske ser?

Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

Er dine dager som et menneskes dager, eller dine år som en manns dager? -

Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

siden du søker efter min misgjerning og leter efter min synd,

Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

enda du vet at jeg ikke er ugudelig, og at det ingen er som redder av din hånd.

Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

Dine hender har dannet mig og gjort mig, helt og i alle deler, og nu vil du ødelegge mig!

Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

Kom i hu at du har dannet mig som leret, og nu lar du mig atter vende tilbake til støvet!

Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

Helte du mig ikke ut som melk og lot mig størkne som ost?

Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

Med hud og kjøtt klædde du mig, og med ben og sener gjennemvevde du mig.

Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

Liv og miskunnhet har du gitt mig, og din varetekt har vernet om min ånd.

A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

Og dette gjemte du i ditt hjerte, jeg vet at dette hadde du i sinne:

Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

Syndet jeg, så vilde du vokte på mig og ikke frikjenne mig for min misgjerning;

Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem,i widząc utrapienie moje,

var jeg skyldig, da ve mig, men var jeg uskyldig, skulde jeg dog ikke kunne løfte mitt hode, mett av skam og med min elendighet for øie;

Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

og hevet det sig dog, så vilde du jage efter mig som en løve, og atter vise dig forunderlig mot mig;

Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

du vilde føre nye vidner mot mig og øke din harme mot mig, sende alltid nye hærflokker mot mig.

Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

Hvorfor lot du mig utgå av mors liv? Jeg skulde ha opgitt ånden, og intet øie skulde ha sett mig;

Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

jeg skulde ha vært som om jeg aldri hadde vært til; fra mors liv skulde jeg ha vært båret til graven.

Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Er ikke mine dager få? - Han holde op! Han la mig være, så jeg kan bli litt glad,

Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

før jeg går bort for ikke å vende tilbake, bort til mørkets og dødsskyggens land,

Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.

et land så mørkt som den sorteste natt, hvor dødsskygge og forvirring råder, og hvor lyset er som den sorteste natt!