Psalms 74

En læresalme av Asaf. Hvorfor, Gud, har du forkastet oss for evig tid? Hvorfor ryker din vrede mot den hjord du før?

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

Kom i hu din menighet, som du vant din i fordums tid, som du gjenløste til å være din arvs stamme, Sions berg, hvor du tok bolig!

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Opløft dine trin til de evige grushoper! Alt har fienden fordervet i helligdommen.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Dine motstandere har brølt midt i ditt forsamlingshus; de har satt sine egne tegn op til tegn.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Det var et syn som når økser løftes i tykke skogen.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Og nu, alt det som fantes av billedverk, det slo de sønder med øks og hammer.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

De har satt ild på din helligdom; like til grunnen har de vanhelliget ditt navns bolig.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

De har sagt i sitt hjerte: Vi vil ødelegge dem alle tilsammen! De har opbrent alle Guds forsamlingshus i landet.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

Våre egne tegn ser vi ikke; det er ikke nogen profet mere, ikke nogen hos oss som vet hvor lenge det skal vare.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Hvor lenge, Gud, skal motstanderen håne, fienden forakte ditt navn evindelig?

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Hvorfor drar du din hånd, din høire hånd tilbake? Ta den ut av din barm og ødelegg!

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Gud er dog min konge fra fordums tid, han som skaper frelse på den vide jord.

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Du er den som skilte havet med din styrke, knuste dragenes hoder på vannene.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Du sønderslo Leviatans hoder, du gav den til føde for ørkenens folk.

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Du lot kilde og bekk bryte frem, du uttørket evige strømmer.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Dig hører dagen til, dig også natten; du har skapt himmellysene og solen.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

Du har fastsatt alle jordens grenser; sommer og vinter - du har dannet dem.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Kom dette i hu: Fienden har hånet Herren, og et dårlig folk har foraktet ditt navn!

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Overgi ikke din turteldue til den mordlystne skare, glem ikke dine elendiges skare evindelig!

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Se til pakten! For landets mørke steder er fulle av volds boliger.

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

La ikke den undertrykte vende tilbake med skam, la den elendige og fattige love ditt navn!

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Reis dig, Gud, før din sak, kom i hu at du blir hånet av dåren hele dagen!

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Glem ikke dine fienders røst, dine motstanderes bulder, som stiger op all tid!

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!