Job 37

At this also my heart trembleth, and is moved out of his place.

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

Hear attentively the noise of his voice, and the sound that goeth out of his mouth.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

He directeth it under the whole heaven, and his lightning unto the ends of the earth.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

After it a voice roareth: he thundereth with the voice of his excellency; and he will not stay them when his voice is heard.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

God thundereth marvellously with his voice; great things doeth he, which we cannot comprehend.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

For he saith to the snow, Be thou on the earth; likewise to the small rain, and to the great rain of his strength.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

He sealeth up the hand of every man; that all men may know his work.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

Then the beasts go into dens, and remain in their places.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

Out of the south cometh the whirlwind: and cold out of the north.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

By the breath of God frost is given: and the breadth of the waters is straitened.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

Also by watering he wearieth the thick cloud: he scattereth his bright cloud:

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

And it is turned round about by his counsels: that they may do whatsoever he commandeth them upon the face of the world in the earth.

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

He causeth it to come, whether for correction, or for his land, or for mercy.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Hearken unto this, O Job: stand still, and consider the wondrous works of God.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Dost thou know when God disposed them, and caused the light of his cloud to shine?

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Dost thou know the balancings of the clouds, the wondrous works of him which is perfect in knowledge?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

How thy garments are warm, when he quieteth the earth by the south wind?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Hast thou with him spread out the sky, which is strong, and as a molten looking glass?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Teach us what we shall say unto him; for we cannot order our speech by reason of darkness.

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Shall it be told him that I speak? if a man speak, surely he shall be swallowed up.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

And now men see not the bright light which is in the clouds: but the wind passeth, and cleanseth them.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

Fair weather cometh out of the north: with God is terrible majesty.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

Touching the Almighty, we cannot find him out: he is excellent in power, and in judgment, and in plenty of justice: he will not afflict.

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

Men do therefore fear him: he respecteth not any that are wise of heart.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”