Job 32

Quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe perché egli si credeva giusto.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Allora l’ira di Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, della tribù di Ram, s’accese:

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

s’accese contro Giobbe, perché riteneva giusto sé stesso anziché Dio; s’accese anche contro i tre amici di lui perché non avean trovato che rispondere, sebbene condannassero Giobbe.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Ora, siccome quelli erano più attempati di lui,

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Elihu aveva aspettato a parlare a Giobbe; ma quando vide che dalla bocca di quei tre uomini non usciva più risposta, s’accese d’ira.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

Ed Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, rispose e disse: "Io son giovine d’età e voi siete vecchi; perciò mi son tenuto indietro e non ho ardito esporvi il mio pensiero.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Dicevo: "Parleranno i giorni, e il gran numero degli anni insegnerà la sapienza".

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Ma, nell’uomo, quel che lo rende intelligente è lo spirito, è il soffio dell’Onnipotente.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Non quelli di lunga età sono sapienti, né i vecchi son quelli che comprendono il giusto.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

Perciò dico: "Ascoltatemi; vi esporrò anch’io il mio pensiero".

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Ecco, ho aspettato i vostri discorsi, ho ascoltato i vostri argomenti, mentre andavate cercando altre parole.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

V’ho seguito attentamente, ed ecco, nessun di voi ha convinto Giobbe, nessuno ha risposto alle sue parole.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Non avete dunque ragione di dire: "Abbiam trovato la sapienza! Dio soltanto lo farà cedere; non l’uomo!"

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Egli non ha diretto i suoi discorsi contro a me, ed io non gli risponderò colle vostre parole.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Eccoli sconcertati! non rispondon più, non trovan più parole.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Ed ho aspettato che non parlassero più, che restassero e non rispondessero più.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

Ma ora risponderò anch’io per mio conto, esporrò anch’io il mio pensiero!

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Perché son pieno di parole, e lo spirito ch’è dentro di me mi stimola.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Ecco, il mio seno è come vin rinchiuso, è simile ad otri pieni di vin nuovo, che stanno per scoppiare.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Parlerò dunque e mi solleverò, aprirò le labbra e risponderò!

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

E lasciate ch’io parli senza riguardi personali, senza adulare alcuno;

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

poiché adulare io non so; se lo facessi, il mio Fattore tosto mi torrebbe di mezzo.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.