Job 31

Io avevo stretto un patto con gli occhi miei; come dunque avrei fissati gli sguardi sopra una vergine?

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Che parte mi avrebbe assegnata Iddio dall’alto e quale eredità m’avrebbe data l’Onnipotente dai luoghi eccelsi?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

La sventura non è ella per il perverso e le sciagure per quelli che fanno il male?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Iddio non vede egli le mie vie? non conta tutti i miei passi?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Se ho camminato insieme alla menzogna, se il piede mio s’è affrettato dietro alla frode

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

(Iddio mi pesi con bilancia giusta e riconoscerà la mia integrità)

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

se i miei passi sono usciti dalla retta via, se il mio cuore è ito dietro ai miei occhi, se qualche sozzura mi s’è attaccata alle mani,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

ch’io semini e un altro mangi, e quel ch’è cresciuto nei miei campi sia sradicato!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Se il mio cuore s’è lasciato sedurre per amor d’una donna, se ho spiato la porta del mio prossimo,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

che mia moglie giri la macina ad un altro, e che altri abusino di lei!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Poiché quella è una scelleratezza, un misfatto punito dai giudici,

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

un fuoco che consuma fino a perdizione, e che avrebbe distrutto fin dalle radici ogni mia fortuna.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Se ho disconosciuto il diritto del mio servo e della mia serva, quand’eran meco in lite,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

che farei quando Iddio si levasse per giudicarmi, e che risponderei quando mi esaminasse?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

Chi fece me nel seno di mia madre non fece anche lui? non ci ha formati nel seno materno uno stesso Iddio?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Se ho rifiutato ai poveri quel che desideravano, se ho fatto languire gli occhi della vedova,

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

se ho mangiato da solo il mio pezzo di pane senza che l’orfano ne mangiasse la sua parte,

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

io che fin da giovane l’ho allevato come un padre, io che fin dal seno di mia madre sono stato guida alla vedova,

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

se ho visto uno perire per mancanza di vesti o il povero senza una coperta,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

se non m’hanno benedetto i suoi fianchi, ed egli non s’è riscaldato colla lana dei miei agnelli,

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

se ho levato la mano contro l’orfano perché mi sapevo sostenuto alla porta…

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

che la mia spalla si stacchi dalla sua giuntura, il mio braccio si spezzi e cada!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

E invero mi spaventava il castigo di Dio, ed ero trattenuto dalla maestà di lui.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Se ho riposto la mia fiducia nell’oro, se all’oro fino ho detto: "Tu sei la mia speranza",

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

se mi son rallegrato che le mie ricchezze fosser grandi e la mia mano avesse molto accumulato,

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

se, contemplando il sole che raggiava e la luna che procedeva lucente nel suo corso,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

il mio cuore, in segreto, s’è lasciato sedurre e la mia bocca ha posato un bacio sulla mano

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

(misfatto anche questo punito dai giudici ché avrei difatti rinnegato l’Iddio ch’è di sopra),

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

se mi son rallegrato della sciagura del mio nemico ed ho esultato quando gli ha incolto sventura

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

(io, che non ho permesso alle mie labbra di peccare chiedendo la sua morte con imprecazione),

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

se la gente della mia tenda non ha detto: "Chi è che non si sia saziato della carne delle sue bestie?"

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

(lo straniero non passava la notte fuori; le mie porte erano aperte al viandante),

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

se, come fan gli uomini, ho coperto i miei falli celando nel petto la mia iniquità,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

perché avevo paura della folla e dello sprezzo delle famiglie al punto da starmene queto e non uscir di casa…

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

Oh, avessi pure chi m’ascoltasse!… ecco qua la mia firma! l’Onnipotente mi risponda! Scriva l’avversario mio la sua querela,

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

ed io la porterò attaccata alla mia spalla, me la cingerò come un diadema!

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Gli renderò conto di tutt’i miei passi, a lui m’appresserò come un principe!

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Se la mia terra mi grida contro, se tutti i suoi solchi piangono,

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

se ne ho mangiato il frutto senza pagarla, se ho fatto sospirare chi la coltivava,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

che invece di grano mi nascano spine, invece d’orzo mi crescano zizzanie!" Qui finiscono i discorsi di Giobbe.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.