Job 10

Lelkemből útálom az életemet, megeresztem felőle panaszomat; szólok az én lelkem keserűségében.

Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

Azt mondom az Istennek: Ne kárhoztass engem; add tudtomra, miért perlesz velem?!

Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

Jó-é az néked, hogy nyomorgatsz, hogy megútálod kezednek munkáját, és a gonoszok tanácsát támogatod?

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

Testi szemeid vannak-é néked, és úgy látsz-é te, a mint halandó lát?

Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

Mint a halandónak napjai, olyanok-é a te napjaid, avagy a te éveid, mint az embernek napjai?

Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

Hogy az én álnokságomról tudakozol, és az én vétkem után kutatsz.

Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

Jól tudod te azt, hogy én nem vagyok gonosz, még sincs, a ki kezedből kiszabadítson!

Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

Kezeid formáltak engem és készítének engem egészen köröskörül, és mégis megrontasz engem?!

Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

Emlékezzél, kérlek, hogy mint valami agyagedényt, úgy készítettél engem, és ismét porrá tennél engem?

Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

Nem úgy öntél-é engem, mint a tejet és mint a sajtot, megoltottál engem?

Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

Bőrrel és hússal ruháztál fel engem, csontokkal és inakkal befedeztél engem.

Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

Életet és kegyelmet szerzettél számomra, és a te gondviselésed őrizte az én lelkemet.

Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

De ezeket elrejtetted a te szívedben, és tudom, hogy ezt tökélted el magadban:

A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

Ha vétkezem, mindjárt észreveszed rajtam, és bűnöm alól nem mentesz föl engem.

Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

Ha istentelen vagyok, jaj nékem; ha igaz vagyok, sem emelem föl fejemet, eltelve gyalázattal, de tekints nyomorúságomra!

Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem,i widząc utrapienie moje,

Ha pedig felemelkednék az, mint oroszlán kergetnél engem, és ismét csudafájdalmakat bocsátanál reám.

Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

Megújítanád a te bizonyságidat ellenem, megöregbítenéd a te boszúállásodat rajtam; váltakozó és állandó sereg volna ellenem.

Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

Miért is hoztál ki engem anyámnak méhéből? Vajha meghaltam volna, és szem nem látott volna engem!

Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

Lettem volna, mintha nem is voltam volna; anyámnak méhéből sírba vittek volna!

Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

Hiszen kevés napom van még; szünjék meg! Forduljon el tőlem, hadd viduljak fel egy kevéssé,

Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Mielőtt oda megyek, honnét nem térhetek vissza: a sötétségnek és a halál árnyékának földébe;

Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

Az éjféli homálynak földébe, a mely olyan, mint a halál árnyékának sürű setétsége; hol nincs rend, és a világosság olyan, mint a sürű setétség.

Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.