Job 32

Miután ez a három ember megszünt vala felelni Jóbnak, mivel ő igaz vala önmaga előtt:

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Haragra gerjede Elihu, a Barakeél fia, a ki Búztól való vala, a Rám nemzetségéből. Jób ellen gerjedt föl haragja, mivel az igazabbnak tartotta magát Istennél.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

De felgerjedt haragja az ő három barátja ellen is, mivelhogy nem találják vala el a feleletet, mégis kárhoztatják vala Jóbot.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Elihu azonban várakozott a Jóbbal való beszéddel, mert amazok öregebbek valának ő nála.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

De mikor látta Elihu, hogy nincs felelet a három férfiú szájában, akkor gerjede föl az ő haragja.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

És felele a Búztól való Elihu, Barakeél fia, és monda: Napjaimra nézve én még csekély vagyok, ti pedig élemedett emberek, azért tartózkodtam és féltem tudatni veletek véleményemet.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Gondoltam: Hadd szóljanak a napok; és hadd hirdessen bölcseséget az évek sokasága!

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Pedig a lélek az az emberben és a Mindenható lehellése, a mi értelmet ad néki!

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Nem a nagyok a bölcsek, és nem a vének értik az ítéletet.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

Azt mondom azért: Hallgass reám, hadd tudassam én is véleményemet!

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Ímé, én végig vártam beszédeiteket, figyeltem, a míg okoskodtatok, a míg szavakat keresgéltetek.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

Igen ügyeltem reátok és ímé, Jóbot egyikőtök sem czáfolá meg, sem beszédére meg nem felelt.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Ne mondjátok azt: Bölcseségre találtunk, Isten győzheti meg őt és nem ember!

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Mivel én ellenem nem intézett beszédet, nem is a ti beszédeitekkel válaszolok hát néki.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

Megzavarodának és nem feleltek többé; kifogyott belőlök a szó.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

Vártam, de nem szóltak, csak álltak és nem feleltek többé.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

Hadd feleljek hát én is magamért, hadd tudassam én is véleményemet!

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Mert tele vagyok beszéddel; unszolgat engem a bennem levő lélek.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Ímé, bensőm olyan, mint az *új* bor, a melynek nyílása nincsen; miként az új tömlők, *csaknem* szétszakad.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Szólok tehát, hogy levegőhöz jussak; felnyitom ajkaimat, és felelek.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

Nem leszek személyválogató senki iránt; nem hizelkedem egy embernek sem;

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

Mert én hizelkedni nem tudok; könnyen elszólíthatna engem a teremtőm!

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.