Psalms 49

למנצח לבני קרח מזמור שמעו זאת כל העמים האזינו כל ישבי חלד׃

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

גם בני אדם גם בני איש יחד עשיר ואביון׃

Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

פי ידבר חכמות והגות לבי תבונות׃

Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

אטה למשל אזני אפתח בכנור חידתי׃

Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

למה אירא בימי רע עון עקבי יסובני׃

Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

הבטחים על חילם וברב עשרם יתהללו׃

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

אח לא פדה יפדה איש לא יתן לאלהים כפרו׃

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

ויקר פדיון נפשם וחדל לעולם׃

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

ויחי עוד לנצח לא יראה השחת׃

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

כי יראה חכמים ימותו יחד כסיל ובער יאבדו ועזבו לאחרים חילם׃

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

קרבם בתימו לעולם משכנתם לדר ודר קראו בשמותם עלי אדמות׃

Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

ואדם ביקר בל ילין נמשל כבהמות נדמו׃

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

זה דרכם כסל למו ואחריהם בפיהם ירצו סלה׃

Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

כצאן לשאול שתו מות ירעם וירדו בם ישרים לבקר וצירם לבלות שאול מזבל לו׃

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

אך אלהים יפדה נפשי מיד שאול כי יקחני סלה׃

Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

אל תירא כי יעשר איש כי ירבה כבוד ביתו׃

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

כי לא במותו יקח הכל לא ירד אחריו כבודו׃

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

כי נפשו בחייו יברך ויודך כי תיטיב לך׃

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

תבוא עד דור אבותיו עד נצח לא יראו אור׃

A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

אדם ביקר ולא יבין נמשל כבהמות נדמו׃

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.