Job 16

Job prit la parole et dit:

Ijob respondis kaj diris:

J'ai souvent entendu pareilles choses; Vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Quand finiront ces discours en l'air? Pourquoi cette irritation dans tes réponses?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Moi aussi, je pourrais parler comme vous, Si vous étiez à ma place: Je vous accablerais de paroles, Je secouerais sur vous la tête,

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Je vous fortifierais de la bouche, Je remuerais les lèvres pour vous soulager.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Si je parle, mes souffrances ne seront point calmées, Si je me tais, en quoi seront-elles moindres?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Maintenant, hélas! il m'a épuisé... Tu as ravagé toute ma maison;

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Tu m'as saisi, pour témoigner contre moi; Ma maigreur se lève, et m'accuse en face.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Il me déchire et me poursuit dans sa fureur, Il grince des dents contre moi, Il m'attaque et me perce de son regard.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Ils ouvrent la bouche pour me dévorer, Ils m'insultent et me frappent les joues, Ils s'acharnent tous après moi.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Dieu me livre à la merci des impies, Il me précipite entre les mains des méchants.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

J'étais tranquille, et il m'a secoué, Il m'a saisi par la nuque et m'a brisé, Il a tiré sur moi comme à un but.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Ses traits m'environnent de toutes parts; Il me perce les reins sans pitié, Il répand ma bile sur la terre.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Il me fait brèche sur brèche, Il fond sur moi comme un guerrier.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

J'ai cousu un sac sur ma peau; J'ai roulé ma tête dans la poussière.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Les pleurs ont altéré mon visage; L'ombre de la mort est sur mes paupières.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Je n'ai pourtant commis aucune violence, Et ma prière fut toujours pure.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

O terre, ne couvre point mon sang, Et que mes cris prennent librement leur essor!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Déjà maintenant, mon témoin est dans le ciel, Mon témoin est dans les lieux élevés.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Mes amis se jouent de moi; C'est Dieu que j'implore avec larmes.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Puisse-t-il donner à l'homme raison contre Dieu, Et au fils de l'homme contre ses amis!

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Car le nombre de mes années touche à son terme, Et je m'en irai par un sentier d'où je ne reviendrai pas.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.