Job 15

Eliphaz de Théman prit la parole et dit:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d'orient?

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Est-ce par d'inutiles propos qu'il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Ce n'est pas moi, c'est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n'ayons pas?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?...

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Où ton coeur t'entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Quoi! c'est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Qu'est-ce que l'homme, pour qu'il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Si Dieu n'a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Combien moins l'être abominable et pervers, L'homme qui boit l'iniquité comme l'eau!

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j'ai vu,

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu'ils ont révélé, l'ayant appris de leurs pères.

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n'était encore venu.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

Le méchant passe dans l'angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l'impie.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Il n'espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l'épée qui le menace;

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l'attend.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

La détresse et l'angoisse l'épouvantent, Elles l'assaillent comme un roi prêt à combattre;

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Il a eu l'audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d'embonpoint;

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

Il ne s'enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s'étendra plus sur la terre.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

S'il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

La maison de l'impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l'homme corrompu.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.