Psalms 88

Psalmi, Koran lasten veisu, edelläveisaajalle, raadollisten heikkoudesta, Hemanin Esrahilaisen oppi. Herra, minun autuuteni Jumala, minä huudan päivällä ja yöllä sinun edessäs,

(O cîntare. Un psalm al fiilor lui Core. Către mai marele cîntăreţilor. De cîntat cu flautul. O cîntare a lui Heman, Ezrahitul.) Doamne, Dumnezeul mîntuirii mele! Zi şi noapte strig înaintea Ta!

Anna minun rukoukseni etees tulla: kallista korvas huutoni puoleen.

S'ajungă rugăciunea mea înaintea Ta! Ia aminte la cererile mele;

Sillä minun sieluni on surkeutta täynnä, ja minun elämäni on juuri liki helvettiä.

căci mi s'a săturat sufletul de rele, şi mi se apropie viaţa de locuinţa morţilor.

Minä olen arvattu niiden kaltaiseksi, jotka hautaan menevät: minä olen niinkuin se mies, jolla ei yhtään apua ole.

Sînt pus în rîndul celor ce se pogoară în groapă, sînt ca un om, care nu mai are putere.

Minä makaan hyljättynä kuolleiden seassa, niinkuin haavoitetut, jotka haudassa makaavat, joita et sinä enää muista, ja jotka kädestäs eroitetut ovat.

Stau întins printre cei morţi, ca cei ucişi şi culcaţi în mormînt, de cari nu-Ţi mai aduci aminte, şi cari sînt despărţiţi de mîna Ta.

Sinä olet painanut minun alimmaiseen kaivoon, pimeyteen ja syvyyteen.

M'ai aruncat în groapa cea mai de jos, în întunerec, în adîncuri.

Sinun hirmuisuutes ahdistaa minua, ja pakottaa minua sinun aalloillas, Sela!

Mînia Ta mă apasă, şi mă năpădeşti cu toate valurile Tale. -

Sinä eroitat kauvas ystäväni minusta: sinä olet minun tehnyt heille kauhistukseksi: minä makaan vangittuna, etten minä voi päästä ulos.

Ai îndepărtat dela mine pe toţi prietenii mei, m'ai făcut o pricină de scîrbă pentru ei; sînt închis şi nu pot să ies.

Minun kasvoni ovat surkiat raadollisuuden tähden: Herra, minä avukseni huudan sinua joka päivä: minä hajoitan käteni sinun puolees.

Mi se topesc ochii de suferinţă; în toate zilele Te chem, Doamne, şi-mi întind mînile spre Tine!

Teetkös siis ihmeitä kuolleiden seassa? eli nousevatko kuolleet sinua kiittämään? Sela!

Oare pentru morţi faci Tu minuni? Sau se scoală morţii să Te laude? -

Luetellaanko haudoissa sinun hyvyyttäs? ja totuuttas kadotuksessa?

Se vorbeşte de bunătatea Ta în mormînt, şi de credincioşia Ta în Adînc?

Tunnetaanko sinun ihmees pimiässä? eli vanhurskautes siinä maassa, jossa kaikki unohdetaan?

Sînt cunoscute minunile Tale în întunerec, şi dreptatea Ta în ţara uitării?

Mutta minä huudan sinua, Herra, ja minun rukoukseni tulee varhain sinun etees.

Doamne, eu îşi cer ajutorul, şi dimineaţa rugăciunea mea se înalţă la Tine.

Miksis, Herra, heität pois sieluni, ja peität kasvos minulta?

Pentruce, Doamne, lepezi sufletul meu? Pentruce îmi ascunzi Faţa Ta?

Minä olen raadollinen ja väetöin, että minä niin hylätty olen: minä kärsin sinun hirmuisuuttas, että minä lähes epäilen.

Din tinereţă, sînt nenorocit şi trag să mor, sînt cuprins de spaimele Tale, şi nu ştiu ce să mai fac.

Sinun vihas tulee minun päälleni: sinun pelkos likistää minua.

Mînia Ta trece peste mine, spaimele Tale mă nimicesc de tot.

Ne saartavat minua joka päivä niinkuin vesi, ja ynnä minua piirittävät.

Ele mă înconjoară toată ziua, ca nişte ape, mă înfăşoară toate deodată.

Sinä teet, että minun ystäväni ja lähimmäiseni erkanevat kauvas minusta, ja minun tuttavilleni olen minä pimeydessä.

Ai depărtat dela mine pe prieteni şi tovarăşi; şi cei de aproape ai mei s'au făcut nevăzuţi.