Job 32

آن سه دوست ایّوب دیگر جوابی نداشتند که به او بدهند، زیرا او خودش را بی‌گناه می‌دانست.

De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

آنگاه شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از خاندان رام، که در آنجا حاضر بود خشمگین شد، چون ایّوب خود را بی‌گناه می‌دانست و خدا را متّهم می‌کرد.

Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud,

او همچنین بر آن سه دوست ایّوب خشمگین بود؛ زیرا هرچند جواب درستی نداشتند تا ایّوب را قانع کنند که گناهکار است، او را محکوم می‌ساختند.

og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

الیهو تا آن لحظه صبر کرده و به ایّوب جوابی نداده بود، چون دیگران از او بزرگتر بودند.

Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

ولی وقتی دید که آنها ساکت مانده‌اند، خشمگین شد.

Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

پس الیهو رشتهٔ سخن را به دست گرفته گفت: چون من جوانتر از شما هستم، بنابراین ترسیدم که اظهار عقیده کنم.

Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

به خود گفتم که شما پیرترید و باید از روی تجربهٔ سالهای عمر خود با حکمت سخن بگویید.

Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

امّا این روح خدای قادر مطلق است که به انسان حکمت می‌بخشد،

Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

سن و سال نیست که به ما حکمت می‌آموزد یا کمک می‌کند که بفهمیم چه چیزی درست است.

De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

پس حالا به من گوش بدهید، تا نظر خود را برای شما بیان کنم.

Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

من با صبر و دقّت به سخنان و دلایل شما گوش دادم، امّا هیچ‌کدام شما نتوانستید جواب قانع کننده‌ای به ایّوب بدهید و ثابت کنید که او گناهکار است.

Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

نگویید که ما حکیم هستیم و تنها خدا می‌تواند گناهکار را به‌خاطر گناهش مقصّر بداند.

Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

ایّوب با شما صحبت می‌کرد نه با من. اگر با من صحبت می‌کرد، طور دیگری به او جواب می‌دادم.

Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

شما دیگر جرأت ندارید که جوابی بدهید یا حرفی بزنید.

De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

اکنون چون شما سکوت کرده‌اید، من نمی‌توانم خاموش بنشینم و چیزی نگویم.

Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

من می‌خواهم حرف خود را بزنم و عقیدهٔ خود را بیان کنم،

Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

زیرا حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

دل من مثل مَشکِ شراب پُر و نزدیک به ترکیدن است.

Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

تا حرف نزنم آرام نمی‌گیرم، پس باید حرف بزنم.

Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

من از کسی طرفداری نمی‌کنم و از روی چاپلوسی حرف نمی‌زنم،

Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

زیرا اگر تملّق و چاپلوسی کنم، خالقم به حیات من خاتمه می‌دهد.

for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.