Psalms 74

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

Aszáf tanítása. Miért vetettél el, oh Isten, teljesen? Miért füstölög haragod a te legelődnek juhai ellen?

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Emlékezzél meg a te gyülekezetedről, a melyet régen szerzettél és a melyet megváltottál: a te örökségednek részéről, a Sion hegyéről, a melyen lakozol!

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Lépj fel a teljes pusztaságba; mindent tönkre tett az ellenség a szent helyen!

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Támadóid a te gyülekezeted hajlékában ordítanak: jeleiket tűzték fel jelekké.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Úgy tünnek fel, mint mikor valaki fejszéjét emelgeti az erdőnek sűrű fáira.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

Faragványait már mind összetördelték: fejszékkel és pőrölyökkel.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

Szent helyedet lángba borították; neved hajlékát földig megfertőztették.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

Ezt mondották szívökben: Dúljuk fel őket mindenestől! Felgyújtották Istennek minden hajlékát az országban.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Jeleinket nem látjuk, próféta nincs többé, és nincs közöttünk, a ki tudná: meddig tart *ez?*

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Meddig szidalmaz, oh Isten, a sanyargató? Örökké gyalázza-é az ellenség a te nevedet?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Miért húzod vissza kezedet, jobbodat? *Vond* ki kebeledből: végezz!

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Pedig Isten az én királyom eleitől fogva, a ki szabadításokat mível e föld közepette.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Te hasítottad ketté a tengert erőddel; te törted össze a czethalak fejeit a vizekben.

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Te rontottad meg a leviathánnak fejét, s adtad azt eledelül a pusztai népnek.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Te fakasztottad fel a forrást és patakot, te száraztottad meg az örök folyókat.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

Tiéd a nappal, az éjszaka is tiéd; te formáltad a világosságot és a napot.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Te szabtad meg a földnek minden határát: a nyarat és a telet te formáltad.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Emlékezzél meg erről: ellenség szidalmazta az Urat, s bolond nép káromolta a te nevedet.

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Ne adjad a fenevadnak a te gerliczédnek lelkét; szegényeidnek gyülekezetéről ne feledkezzél meg végképen!

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

Tekints a szövetségre; mert telve vannak e földnek rejtekhelyei zsaroló tanyákkal.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

A megrontott ne térjen szégyenvallással vissza; a nyomorult és szűkölködő dicsérje a te nevedet.

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Kelj fel, oh Isten, és védd a te ügyedet; emlékezzél meg a te gyaláztatásodról, a melylyel naponként illet téged a bolond!

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!

Ne felejtkezzél el ellenségeidnek szaváról, és az ellened támadók háborgatásáról, a mely szüntelen nevekedik!