Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

För sångmästaren; av Koras söner; en psalm.

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

 Hören detta, alla folk,  lyssnen härtill, I alla som leven i världen,

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

 både låga och höga,  rika såväl som fattiga.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

 Hin mun skall tala visdom,  och mitt hjärtas tanke skall vara förstånd.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

 Jag vill böja mitt öra till lärorikt tal,  jag vill yppa vid harpan min förborgade kunskap.

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

 Varför skulle jag frukta i olyckans dagar,  när mina förföljares ondska omgiver mig?

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

 De förlita sig på sina ägodelar  och berömma sig av sin stora rikedom.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

 Men sin broder kan ingen förlossa  eller giva Gud lösepenning för honom.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

 För dyr är lösen för hans själ  och kan icke betalas till evig tid,

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

 så att han skulle få leva för alltid  och undgå att se graven.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

 Nej, man skall se att visa män dö,  att dårar och oförnuftiga förgås likasom de;  de måste lämna sina ägodelar åt andra.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

 De tänka att deras hus skola bestå evinnerligen,  deras boningar från släkte till släkte;  de uppkalla jordagods efter sina namn.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

 Men en människa har, mitt i sin härlighet, intet bestånd,  hon är lik fänaden, som förgöres.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

 Den vägen gå de, dårar som de äro,  och de följas av andra som finna behag i deras tal.  Sela.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

 Såsom en fårhjord drivas de ned till dödsriket,      där döden bliver deras herde.  Så få de redliga makt över dem,      när morgonen gryr,  medan deras skepnader förtäras av dödsriket      och ej få annan boning.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

 Men min själ skall Gud förlossa      ifrån dödsrikets våld,  ty han skall upptaga mig.  Sela.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

 Frukta icke, när en man bliver rik,  när hans hus växer till i härlighet.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

 Ty av allt detta får han vid sin död intet med sig,  och hans härlighet följer honom icke ditned.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

 Om han ock prisar sig välsignad under sitt liv,  ja, om man än berömmer dig, när du gör goda dagar,  så skall dock vars och ens själ gå till hans fäders släkte,  till dem som aldrig mer se ljuset.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

 En människa som, mitt i sin härlighet, är utan förstånd,  hon är lik fänaden, som förgöres.