Psalms 139

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Al Músico principal: Salmo de David. OH JEHOVÁ, tú me has examinado y conocido.

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, Has entendido desde lejos mis pensamientos.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Mi senda y mi acostarme has rodeado, Y estás impuesto en todos mis caminos.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Pues aun no está la palabra en mi lengua, Y he aquí, oh JEHOVÁ, tú la sabes toda.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

Detrás y delante me guarneciste, Y sobre mí pusiste tu mano.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad; Alta es, no puedo comprenderla.

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

¿Adónde me iré de tu espíritu? ¿Y adónde huiré de tu presencia?

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Si subiere á los cielos, allí estás tú: Y si en abismo hiciere mi estrado, he aquí allí tú estás.

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

Si tomare las alas del alba, Y habitare en el extremo de la mar,

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

Aun allí me guiará tu mano, Y me asirá tu diestra.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán; Aun la noche resplandecerá tocante á mí.

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

Aun las tinieblas no encubren de ti, Y la noche resplandece como el día: Lo mismo te son las tinieblas que la luz.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

Porque tú poseíste mis riñones; Cubrísteme en el vientre de mi madre.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Te alabaré; porque formidables, maravillosas son tus obras: Estoy maravillado, Y mi alma lo conoce mucho.

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

No fué encubierto de ti mi cuerpo, Bien que en oculto fuí formado, Y compaginado en lo más bajo de la tierra.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Mi embrión vieron tus ojos, Y en tu libro estaban escritas todas aquellas cosas Que fueron luego formadas, Sin faltar una de ellas.

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Así que ¡cuán preciosos me son, oh Dios, tus pensamientos! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Si los cuento, multiplícanse más que la arena: Despierto, y aun estoy contigo.

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

De cierto, oh Dios, matarás al impío; Apartaos pues de mí, hombres sanguinarios.

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

Porque blasfemias dicen ellos contra ti: Tus enemigos toman en vano tu nombre

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

¿No tengo en odio, oh JEHOVÁ, á los que te aborrecen, Y me conmuevo contra tus enemigos?

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Aborrézcolos con perfecto odio; Téngolos por enemigos.

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón: Pruébame y reconoce mis pensamientos:

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.

Y ve si hay en mí camino de perversidad, Y guíame en el camino eterno.