Job 10

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

Tendo tédio à minha vida; darei livre curso à minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu pecado,

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniquidade não me absolverás.

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! Se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.

terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.