Psalms 139

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der.

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.

og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!