Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Au chef des chantres. Des fils de Koré. Psaume. Ecoutez ceci, vous tous, peuples, Prêtez l'oreille, vous tous, habitants du monde,

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Petits et grands, Riches et pauvres!

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

Ma bouche va faire entendre des paroles sages, Et mon coeur a des pensées pleines de sens.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Je prête l'oreille aux sentences qui me sont inspirées, J'ouvre mon chant au son de la harpe.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Pourquoi craindrais-je aux jours du malheur, Lorsque l'iniquité de mes adversaires m'enveloppe?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

Ils ont confiance en leurs biens, Et se glorifient de leur grande richesse.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Ils ne peuvent se racheter l'un l'autre, Ni donner à Dieu le prix du rachat.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

Le rachat de leur âme est cher, Et n'aura jamais lieu;

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

Ils ne vivront pas toujours, Ils n'éviteront pas la vue de la fosse.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Car ils la verront: les sages meurent, L'insensé et le stupide périssent également, Et ils laissent à d'autres leurs biens.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Ils s'imaginent que leurs maisons seront éternelles, Que leurs demeures subsisteront d'âge en âge, Eux dont les noms sont honorés sur la terre.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Mais l'homme qui est en honneur n'a point de durée, Il est semblable aux bêtes que l'on égorge.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Telle est leur voie, leur folie, Et ceux qui les suivent se plaisent à leurs discours. -Pause.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Comme un troupeau, ils sont mis dans le séjour des morts, La mort en fait sa pâture; Et bientôt les hommes droits les foulent aux pieds, Leur beauté s'évanouit, le séjour des morts est leur demeure.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Mais Dieu sauvera mon âme du séjour des morts, Car il me prendra sous sa protection. -Pause.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Ne sois pas dans la crainte parce qu'un homme s'enrichit, Parce que les trésors de sa maison se multiplient;

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Car il n'emporte rien en mourant, Ses trésors ne descendent point après lui.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Il aura beau s'estimer heureux pendant sa vie, On aura beau te louer des jouissances que tu te donnes,

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

Tu iras néanmoins au séjour de tes pères, Qui jamais ne reverront la lumière.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

L'homme qui est en honneur, et qui n'a pas d'intelligence, Est semblable aux bêtes que l'on égorge.