Psalms 139

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si.

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

Reknem li: "Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!" -

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.

pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!