Job 16

Maar Job antwoordde en zeide:

Därefter tog Job till orda och sade:

Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

 Över nog har jag fått höra av sådant;  usla tröstare ären I alla.

Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

 Är det nu slut på detta tal i vädret,  eller eggar dig ännu något till gensvar?

Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

 Jag kunde väl ock tala, jag såsom I;  ja, jag ville att I voren i mitt ställe!  Då kunde jag hopsätta ord mot eder  och skaka mot eder mitt huvud till hån.

Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

 Med munnen kunde jag då styrka eder  och med läpparnas ömkan bereda eder lindring.

Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

 Om jag nu talar, så lindras därav ej min plåga;  och tiger jag, icke släpper den mig ändå.

Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

 Nej, nu har all min kraft blivit tömd;  du har ju förött hela mitt hus.

Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

 Och att du har hemsökt mig, det gäller såsom vittnesbörd;  min sjukdom får träda upp och tala mot mig.

Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

 I vrede söndersliter och ansätter man mig,  man biter sina tänder samman emot mig;  ja, min ovän vässer mot mig sina blickar.

Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

 Man iar upp munnen mot mig,  smädligt slår man mig på mina kinder;  alla rota sig tillsammans emot mig.

God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

 Gud giver mig till pris åt orättfärdiga människor  och kastar mig i de ogudaktigas händer.

Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

 Jag satt i god ro, då krossade han mig;  han grep mig i nacken och slog mig i smulor.  Han satte mig upp till ett mål för sina skott;

Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

 från alla sidor träffa mig hans pilar,  han genomborrar mina njurar utan förskoning,  min galla gjuter han ut på jorden.

Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

 Han bryter ned mig med stöt på stöt,  han stormar emot mig såsom en kämpe.

Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

 Säcktyg bär jag hopfäst över min hud,  och i stoftet har jag måst sänka mitt horn,

Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

 Mitt anlete är glödande rött av gråt,  och på mina ögonlock är dödsskugga lägrad.

Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

 Och detta, fastän våld ej finnes i mina händer,  och fastän min bön är ren!

O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

 Du jord, överskyl icke mitt blod,  och låt för mitt rop ingen vilostad finnas.

Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

 Se, redan nu har jag i himmelen mitt vittne,  och i höjden den som skall tala för mig.

Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

 Mina vänner hava mig nu till sitt åtlöje,  därför skådar mitt öga med tårar till Gud,

Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

 Ja, må han här skaffa rätt åt en man mot Gud  och åt ett människobarn mot dess nästa.

Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

 Ty få äro de år som skola upprinna,  innan jag vandrar den väg där jag ej mer kommer åter.