Job 37

Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”