Psalms 139

(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) HERRE, du ransager mig og kender mig!

Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.

Du ved, når jeg står op, du fatter min Tanke i Frastand,

Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.

du har Rede på, hvor jeg går eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.

Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.

Thi før Ordet er til på min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.

Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.

Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Hånd på mig.

De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.

At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!

Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.

Hvorhen skal jeg gå for din Ånd, og hvor skal jeg fly for dit Åsyn?

Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?

Farer jeg op til Himlen, da er du der, reder jeg Leje i Dødsriget, så er du der;

Se mi leviĝos al la ĉielo, Vi estas tie; Se mi kuŝiĝos en Ŝeol, jen Vi tie estas.

tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,

Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:

da vil din Hånd også lede mig der, din højre holde mig fast!

Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.

Og siger jeg: "Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!"

Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:

så er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.

Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.

Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.

Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.

Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.

Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.

Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;

Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.

som Foster så dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.

Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.

Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!

Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!

Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vågner - og end er jeg hos dig.

Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.

Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, måtte Blodets Mænd vige fra mig,

Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!

de, som taler om dig på Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.

Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.

Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der står dig imod;

Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.

med fuldt Had bader jeg dem, de er også mine Fjender.

Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.

Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!

Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.

Se, om jeg er på Smertens Vej, og led mig på Evigheds Vej!

Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.