Job 8

Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.