Psalms 49

Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm.

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. Sélah.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. Sélah.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří. [ (Psalms 49:21) Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou. ]

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.