Job 10

Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj."

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.