Job 10

Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.
ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: Daré yo suelta á mi queja sobre mí, Hablaré con amargura de mi alma.
Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.
Diré á Dios: no me condenes; Hazme entender por qué pleiteas conmigo.
TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?
¿Parécete bien que oprimas, Que deseches la obra de tus manos, Y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?
Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?
¿Tienes tú ojos de carne? ¿Ves tú como ve el hombre?
Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?
¿Son tus días como los días del hombre, Ó tus años como los tiempos humanos,
Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,
Para que inquieras mi iniquidad, Y busques mi pecado,
kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?
Sobre saber tú que no soy impío, Y que no hay quien de tu mano libre?
Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!
Tus manos me formaron y me compusieron Todo en contorno: ¿y así me deshaces?
Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.
Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿Y en polvo me has de tornar?
Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?
¿No me fundiste como leche, Y como un queso me cuajaste?
Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.
Vestísteme de piel y carne, Y cubrísteme de huesos y nervios.
S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.
Vida y misericordia me concediste, Y tu visitación guardó mi espíritu.
Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:
Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; Yo sé que esto está cerca de ti.
da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.
Si pequé, tú me has observado, Y no me limpias de mi iniquidad.
Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!
Si fuere malo, ¡ay de mí! Y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, Estando harto de deshonra, Y de verme afligido.
Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,
Y subirá de punto, pues me cazas como á león, Y tornas á hacer en mí maravillas.
optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.
Renuevas contra mí tus plagas, Y aumentas conmigo tu furor, Remudándose sobre mí ejércitos.
Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,
¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.
bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.
Fuera, como si nunca hubiera sido, Llevado desde el vientre á la sepultura.
Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim
¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.
prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,
Antes que vaya para no volver, Á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;
u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj."
Tierra de oscuridad, lóbrega Como sombra de muerte, sin orden, Y que aparece como la oscuridad misma.